Ao Mestre Eduardo Carreira González que marchou na primavera do ano 2008.

Foi Mestre querido polos nenos. Foi Pai amado polos seus fillos. Un Home de Ben. Un Home de Paz. 

Un Cidadán. Ao máis puro estilo clásico, como dixo un dos seus amigos.

Na túa casa cada día te evocamos con todo o noso amor.

Eduardo, se estiver agora con nós, sabería o gozo inmenso de brincar cos seus netos, de lles falar galego, de acompañalos no descobremento dos ciclos e misterios da natureza que a el, tan sabio, aínda o abraiaban dous días antes do seu pasamento. De aprenderlles a quererse, como a el e aos seus irmáns lles enseñou o Padriño, meu bisavó.

Vía Láctea foi escrito por el, non lembro cando exactamente, se cadra xa pasaron máis de 25 anos. 

VIA LÁCTEA.

 Vía Láctea, estalicada camiño de Compostela,

guía de mil camiñantes

que, antes do señor Santiago,

xa ían ata a Fisterra.

Camiño moi ben marcado por monumentos de pedra,

dolmens e penas agudas,

en Castroverde alineados

seguindo a súa estela.

Vieiro espiritual mimado polos druidas,

para, no tempo cumprido,

dar frores priscilianistas.

Este home, PRISCILIANO, que creía nas estrelas,

foi precursor do Camiño,

¿enterrado en Iria Flavia?

...quen sabe si en Compostela.

E logo, o señor Santiago,

gran patrón da nosa terra,

para atraer peregrinos

á soñada Compostela.