A primeiros do verán, chegou o mazazo: por aquilo das apelacións, Marcos quedaba despedido de novo, por ter un certo número de baixas por enfermidade, asinadas por un médico do Servizo Público de Saúde de Catalunya. Iso sí, o xuíz esta vez dictou un "despedimento improcedente". Seguro que lle quedou a cabeza descansada! A taberna, que ficou uns meses pechada, non se fixo eco deste acontecemento lamentable... Ímonos poñendo ao día aos poucos.
O 14 de agosto os seus amigos e compañeiros fixemos unha flash-mob aproveitando o pregón das festas de Gràcia.
Agora hai unha rolda de asambleas, compañeiros en folga de fame e máis accións por determinar. Ao meu entender, a folga de fame é, seguramente, unha protesta das máis contundentes que se poden facer. Só podo dicir que o único que me aleda é que Marcos non a faga, pois agora, na adversidade, o que debe e termar da súa saúde.
Ningún comentario:
Publicar un comentario