Coma se dun pesadelo se tratara, hoxe, a miña terra, Galiza, refrendou a política máis nociva e perniciosa para os galegos. Non só lle está a dar soporte á política antigalega que vén executando o PP, senón que, ademais, apuntala a lexitimidade do goberno de Madrid para pedir rescates a Europa e continuar na liña destrutiva na que foron resistindo ata agora. Veremos qué nos depara o mañá. Síntoo polos nosos fillos, para os que non se albisca un panorama confortable. Eu, de natural "naive" por optimista, agora sinto gran amargura e non lle vexo o final a esta desfeita.
Xa non me vale o que noutrora me valera: os vellos que sacan en autocares coa papeleta do PP na boca; os que se absteñen son os de esquerdas; o voto do rural é conservador; que o sistema electoral favorece aos grandes... Isto xa son só palabras, palabras que o vento non leva nunca, porque os seus ecos resoan despois de cada consulta popular.
Co paro en aumento, imparable a emigración da rapazada; a nosa língua desprezada; o espectáculo do xuízo do Prestige (pois só se trata diso, dunha tétrica posta en escena)... Se non hai motivos agora para anceiar un cambio, non os vai haber nunca. A democracia en Europa cheira mal. Cheira a fuel-oil.
Puidemos e non quixemos. Ou se cadra, de certo non podemos e somos un pobo vello e canso, que pon a cachola no tallo, para que o verdugo remate a agonía.
http://sondepoetas.blogspot.com.es/2007/09/cando-penso-que-te-fuches-negra-sombra.html
