10 ANOS DESPOIS... O SEÑOR DOS FÍOS MANDA EN NÓS

CARTEIS TIRADOS DO BLOGUE: http://aburla.tumblr.com/

A dignidade, a luz: ¡devólvenos de "recursos" a "humanos"!

Marcos, Laurentino, Albert e Carlos víronse obrigados a deixar a folga de fame que viñan mantendo desde hai 23 longuísimos días. Longos e marabillosos. Desde a súa fame achegáronnos un chisco de luz aos que estabamos ancorados nas tebras dos nosos recunchos de fartura morna.

            A mazá que penduraran do teito apodrecía, en canto que a dor da súa fame ia taladrando as conciencias da xente que non podía manter allea a súa loita.

            Eu só podo dárvo-las grazas de corazón e agardar que non fora en van, o voso sacrificio. Non, non foi en van, CONMOVESTES ATA OS ALICERCES!!! 

Fotos: Emilius.

Labirintos

Esta mañanciña a Taberna amenceu no centro dun labirinto.  Dende a  fiestra, sob o ceo azul eléctrico, dexergábanse longos corredores que se bifurcaban, que confluían e refluían uns noutros, coma se de regatos brincadores se tratara. Fun abrindo portas, xanelas e ventanos e dende todos eles a vista era parella, inacabable, enigmática. E, coma nun lostregazo, espreitei nunha galería a ollada esculcadora do Minotauro.

Lembrei ao cego Borges, que saíu e entrou en múltiples labirintos. E lembrei, daquela, a casa de Asterión, que era do tamaño do mundo. Alí, cada nove anos o Minotauro cumpría coa súa tarefa de liberar a un home. Antes de morrer, un deles lle profetizara que un día chegaría o seu redentor. Daquela, a Asterión deixou de lle mancar a soedade. Teseo marabillouse: -Ariadna, ¿has crer que o Minotauro case nen se defendeu?

No soño que lle soñou Tabucchi a Dédalo, cando o arquitecto atopa ao Minotauro, descobre que o monstro ten saudades da Lúa. O home, compadecido do home-besta, achegoulle as ás de cera e penas e nun chimpo de felicidade, saíu voando cara a Lúa.

Matinei nos Circuítos do Non, que se compoñían dunha complicada arquitectura elíptica.

Dubidei se o Minotauro viría esta vegada a plantexar ou a resolver un enigma. Dubidei se o vira ou non, de certo. E aínda cismei se o vin fóra ou dentro da Taberna...

Agora cavilo se non serei eu o Minotauro, se non serás tú, que agora miras...

Pedra do Labirinto, Mogor, Pontevedra. Idéntico á pedra atopada en Hollywood, Irlanda.
Tirado das webs:
http://www.futuropasado.com/?p=264
http://www.celtiberia.net/verimg.asp?id=7164