Marcos, Laurentino, Albert e Carlos víronse obrigados a deixar a folga de
fame que viñan mantendo desde hai 23 longuísimos días. Longos e marabillosos.
Desde a súa fame achegáronnos un chisco de luz aos que estabamos ancorados nas
tebras dos nosos recunchos de fartura morna.
A mazá que penduraran do teito apodrecía, en canto que a
dor da súa fame ia taladrando as conciencias da xente que non podía manter
allea a súa loita.
Eu só podo dárvo-las
grazas de corazón e agardar que non fora en van, o voso sacrificio. Non, non
foi en van, CONMOVESTES ATA OS ALICERCES!!! 
Fotos: Emilius.
No, no ha estat en va.
ResponderEliminarGràcies! Qualsevol mostra de suport és molt important, quan és la vida de les persones la que està en joc, sobre tot en aquest cas, que nomès demanen millor condicions de treball per a tothom.
Eliminar